از همه نقشه های خودم چشم پوشیدم
از عشق ، از شوق ،از همه چیز کناره گرفتم .
دیگر در جرگه ی مرده ها به شمار می آیم .
گاهی با خودم نقشه های بزرگ می کشم
خودم را شایسته ی همه کار و همه چیز میدانم
با خود میگویم آری کسانی که دست از جان شسته اند و از همه چیز سر خورده اند
تنها می توانند کارهای بزرگ انجام دهند .
بعد با خود میگویم ، به چه درد می خورد ؟؟ چه سودی دارد ؟؟
دیوانگی ، همه اش دیوانگی است ...
هرچه فکر میکنم ، ادامه دادن به این زندگی بیهوده است .
گاهی دیوانگی ام گل میکند ، می خواهم بروم دور خیلی دور
یک جایی که خودم را فراموش بکنم ، فراموش بشوم ، گم بشوم ، نابود بشوم
می خواهم از خود بگریزم بروم خیلی دور ، مابین مردمان عجیب و غریب
یک جایی بروم که کسی مرا نشناسد
کسی زبان من را نداند می خواهم همه چیز را در خودم حبس بکنم ...

ـــــــــــــــــــــــــــ

هدایت