چه روزای باحالیه

چقد تکراری هستن این روزا و آروم و البته خسته کننده

نه کسی میاد ، نه کسی میره ، نه ...

تا کی باید اینجوری بگذره روز و شبا ، خدا میدونه

انقد آروم هست این روزا که آدم دلواپس میشه

دلواپس زندگیش ، اطرافیانش ، آینده و ...

همیشه یه ترسی هست وقتی همه چی آرومه

اما با همه ی این حرفا :

خدایا شکرتـــ...

خیلیا همین آرامش رو هم ندارن

درسته خیلی شاید راضی کننده نباشه اما شکرت

همین که در کنار خانواده م نفس میکشم صحیح و سلامت

خودش دنیاییــــه...

ـــــــــــــــــــــــــــــ

نتونستم که بفهمم واسه چی دلواپسی

تو خیال نکن که جای تورو میگیره کسی

ــــــــــــــــــــــــــــ

مــن عــادتم شــده ، تـــنها بــدون تو

هر روز راه بـرم ، تـــــوو این پیاده رو

من عادتم شــده ، چیزی نــخـوام ازت

فــکر منــو نکن ، خوبـم گــُـلم ، فقط...

دلـواپـس تـوام ، کـه ساده مـیـشکنی

کــوه غــمــی ولـی ، حـرفی نـمیزنی

میترسم از پــَـســِـ ، دَردات بـَـر نـیایی

من عــادتم شــده ، چـیزی ازم نخوای

دردا و خـسـتـگی ، مـال خودت شـده

چـــیزی نـمـیـگی و ، اصرار بی خوده

اصــــــــرار مــیکـنم ، انـکار مـیـکـنـی

حــرفــای قــبـلـتـو ، تـکـرار مـیـکـنـی

این که تو میگی من ، تنها کــَـس توام

دنــیایــیــه ولی . . .  دلــواپــس تــوام

ــــــــــــــــــــــــــــ