سلام ای شب معصوم!/سلام ای شبی که چشم های گرگ های بیابان را/به حفره های استخوانی ایمان و اعتماد بدل میکنی/ و در کنار جویبارهای تو، ارواح بیدها/ارواح مهربان تبرها را میبویند/ من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم/ واین جهان به لانه ی ماران مانند است/ و این جهان پراز صدای حرکت پاهای مردمیست/ که همچنان که ترا میبوسند/ درذهن خود طناب دار ترا میبافند./سلام ای شب معصوم!/ میان پنجره و دیدن/ همیشه فاصله ایست...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

فروغ فرخزاد